?????? – English – Français – Español – Português – Nederlands
Het is alweer drie jaar sinds de VN-Mensenrechtenraad haar eerste resolutie over mensenrechten, seksuele geaardheid en genderidentiteit aannam. Terwijl ernstige schendingen van mensenrechten nog steeds aan de orde van de dag zijn in alle regio’s van de wereld, heeft de Raad nog steeds geen vervolgresolutie aangenomen.
Tijdens deze sessie van de Mensenrechtenraad hebben we een kans om aandacht en steun te bewerkstelligen voor verandering.
De volgende gezamenlijke NGO-verklaring vraagt de Raad om actie te ondernemen en een eind te brengen aan het geweld en de discriminatie jegens lesbiennes, homo’s, biseksuelen, transgender en intersekse-personen over de hele wereld. Met jullie hulp kunnen wij ervoor zorgen dat deze verklaring een maximaal effect zal hebben.
Bericht op twitter en facebook over deze verklaring met de hashtag #ItsTimeHRC
De verklaring zal uitgesproken worden in de Mensenrechtenraad op dinsdag 24 juni. U kunt de sessie in de Raad volgen via de hastag #HRC26 (en als u tweet over LGBTI-onderwerpen kunt u altijd de hashtag #ItsTimeHRCgebruiken).
Bedankt voor uw steun!
[Deze vorm is nu gesloten]
Lees de definitieve versie van de verklaring (in het Engels) en lijst van ondertekenaars hier.
Gezamenlijke NGO-verklaring
Punt 8, 26e zitting van de Mensenrechtenraad
Juni 2014
Bedankt meneer de Voorzitter,
Ik maak deze verklaring namens [aantal en algemene beschrijving van ondertekenaars].
Drie jaar geleden, adopteerde deze Raad zijn eerste resolutie over seksuele geaardheid, gender identiteit en mensenrechten. Echter worden leden van onze gemeenschap over de hele wereld nog steeds geconfronteerd met geweld en discriminatie op grond van onze seksuele geaardheid, genderidentiteit en -expressie, of intersekse conditie.
Voor velen zijn deze kwesties onlosmakelijk verbonden met bredere kwesties van gendergelijkheid, autonomie over ons lichaam en leven, seksuele en reproductieve gezondheid en rechten, evenals meerdere en elkaar versterkende vormen van discriminatie op grond van klasse, armoede, beroep als sekswerkers, religie, ras, HIV-status en mogelijkheden.
In te veel landen worden we geconfronteerd met ernstige mensenrechtenschendingen –
worden we gecriminaliseerd, vaak door wetten uit de koloniale tijd, riskeren wij de doodstraf, worden we vermoord, worden lesbiennes slachtoffers van verkrachting en gedwongen huwelijken; worden mensen met een intersekse conditie geconfronteerd met genetische de-selectie, kindermoord, gedwongen sterilisatie en genitale verminking; Transgender personen worden vernederd en geslagen, blootgesteld aan medicalisering, aan sterilisatie en hun identiteit wordt vaak niet erkend door staten.
Ons wordt gezondheidszorg of nodige medische behandeling ontzegd; we worden regelmatig geconfronteerd met discriminatie op het werk, bij het vinden van huisvesting en binnen het onderwijs.
In veel landen, wordt ons werk als mensenrechtenverdedigers belemmerd of verboden. Ons recht om vreedzaam bijeen te komen wordt ons vaak ontnomen, terwijl er ook pogingen worden ondernomen om ons volledig het zwijgen op te leggen.
Er zijn ook positieve ontwikkelingen in alle regio’s van de wereld.
Wij zijn bijvoorbeeld blij met de recente aanname door de Afrikaanse Commissie voor de Mensen en Volken, van een historische resolutie over “Bescherming tegen geweld en andere schendingen van mensenrechten jegens personen, op basis van hun werkelijke of aangenomen seksuele geaardheid of genderidentiteit” en de goedkeuring door de Organisatie van Amerikaanse Staten nog deze maand, van haar resolutie over “Mensenrechten, Seksuele geaardheid en genderidentiteit en expressie”.
De mensenrechtenraad moet haar verantwoordelijkheid nemen. Aangezien het hierbij gaat om systematische schendingen, vereisen die daarom een systematische aanpak.
De Raad moet een resolutie aannemen om middels regelmatige rapportage, constructieve dialoog en aanhoudende systematische aandacht voor de ernst van schending van mensenrechten op voornoemde gronden te waarborgen.
Zoals secretaris-generaal van de V.N., Ban Ki-moon verklaarde aan de Raad tijdens het panel van maart 2012: “De tijd is nu aangebroken”.
Dank u.